Je bent het water,
soms warm veelal koud.
Geen fietser in de wind,
tegen de sneeuwvlokken in,
blijft eeuwig fietsen.

De bevroren buitenwereld,
maakt je niet warm van binnen,
omdat je het beeld alleen ziet.
Maar de warmte in jezelf
ben je uit het oog verloren.

Geen liefde kan je bereiken,
want je leeft in een wereld,
waar de vooruitgang roept.
Je bent de maker van het geld,
zonder je leven te zien.

De schreeuw om meer
bepaalt je levensritme,
je voelt niet meer de waarheid,
alleen de waarheid
van het jagen op succes.

Je denkt niet meer
aan de kinderen uit liefde
maar om wat ze uiteindelijk doen,
prestatie is de drang
die je heeft versteend.

Het bosje rozen
die je meeneemt is geen liefde
maar een gewoonte geworden,
de betaling voor de zorg
niet voor het gemeenschappelijk delen.

Wordt wakker, laat de innerlijke droom
een weg voor je zijn
zodat je weer leefbaar bent als mens,
die liefde kan voelen en delen met de ander.
Uiteindelijk is dat het enige succes

dat je leven leefbaar maakt
juist ook voor jezelf en de omgeving.