het komt wel goed...
een zonnestraal verwarmt mijn gezicht
daar zit ik voor het raam
en schrijf ik een gedicht
mijn kamer is mijn plekkie
een eigen plaats, mijn hok
zo fijn, een eigen stekkie
daar krijg ik tijd tot nadenken
om op mezelf te komen
zodat mijn hart en hersens mij nieuwe ingevingen kunnen schenken
nu weet ik hoe ik het moet aanpakken
gewoon laten lopen, die gedachtes
lekker relaxen en onderuit zakken
zodat er een zwart gat onstaat
dat ik me nergens nog zorgen over hoef te maken
en er op den duur een nieuwe wereld opengaat
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: SJ | 
|
|
| Gecontroleerd door: bevertje | ||
| Gepubliceerd op: 01 januari 1970 | ||
| Thema's: | ||