Ik kon het niet
Ik dacht
Dat ik ze kon weerstaan.
Maar ik had het mis
Ik liet me gaan.
Ze laten liggen
Kon ik niet
Ze verzachten de stemmen
En mijn verdriet.
Ze kalmeren me
Tot diep in mijn huid
Heerlijk helemaal niets
Als ik mijn ogen sluit.
Een klein beetje controle
Over mijn eigen ik
Die ik dan toch weer verlies
En in mijn woede stik.
Ik kon het niet
Ze lagen voor me klaar
Ze helpen mij
Zodat ik bedaar.
Ze waren er voor mij.
Als enigste.
Dat ik ze kon weerstaan.
Maar ik had het mis
Ik liet me gaan.
Ze laten liggen
Kon ik niet
Ze verzachten de stemmen
En mijn verdriet.
Ze kalmeren me
Tot diep in mijn huid
Heerlijk helemaal niets
Als ik mijn ogen sluit.
Een klein beetje controle
Over mijn eigen ik
Die ik dan toch weer verlies
En in mijn woede stik.
Ik kon het niet
Ze lagen voor me klaar
Ze helpen mij
Zodat ik bedaar.
Ze waren er voor mij.
Als enigste.
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Evannah Una Brianna | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 27 december 2006 | ||
| Thema's: | ||