Als je me zegt dat ik niets voor je ben
dan zal ik misschien wenen tot ik in m'n tranen zwem.
Je zult me doen zinken,
ja misschien zelfs verdrinken.
En dat alles terwijl ik je eigenlijk niet ken?
Gedachten wachten met vlagen,
over vermoedens van open vragen.
Zie jij wel wie ik eigenlijk ben?
en ben jij echt diegene die ik ken?
Kan ik je vertrouwen, ben je het waard?
of had ik me die gevoelens liever bespaard?
Ergens diep van binnen weet ik het wel
het ging ook allemaal veel te snel.
Ik vertrouw jou begripvolle gevoelens,
en omarm alle mooie vermoedens.
Als een golf waarin ik meega,
zonder te weten waar ik sta.
terug op mijn plek vervolg ik mijn weg.
Ik weet niet of ik ren en er snel aan wen...
Maar als ik je dan nog ken,
wil ik je laten zien wie ik werkelijk ben.
Voor Kelly C.
(Ezra, 13-01-2002.)