Nachtvlinder
Schuchter door dagen,
Schaduw heeft haar in zijn macht,
Maar ze fonkelt en gloeit,
Als ze oprecht naar je lacht.
Soms huilt ze van binnen,
Maar een enkeling die het ziet,
Toch haalt ze haar kracht,
Ook uit intens verdriet.
Ooit lamgeslagen en monddood,
Naar duisternis verdreven,
Ondanks pijn en tegenslag,
Zichzelf nooit opgegeven.
Want langzaam ontpopt ze,
En schittert haar pracht,
Ontvouwt ze haar schoonheid,
De vlinder van nacht.
Schaduw heeft haar in zijn macht,
Maar ze fonkelt en gloeit,
Als ze oprecht naar je lacht.
Soms huilt ze van binnen,
Maar een enkeling die het ziet,
Toch haalt ze haar kracht,
Ook uit intens verdriet.
Ooit lamgeslagen en monddood,
Naar duisternis verdreven,
Ondanks pijn en tegenslag,
Zichzelf nooit opgegeven.
Want langzaam ontpopt ze,
En schittert haar pracht,
Ontvouwt ze haar schoonheid,
De vlinder van nacht.
Reacties op dit gedicht
| kleinmeisje: | Woensdag, december 27, 2006 20:58 |
| mooi,ik hou ook wel van vlinders.liefs | |
| dichterbij: | Woensdag, december 27, 2006 19:21 |
| het zou echt kunnen zijn zo voelbaar geschreven. mooi lieve groet |
|
| Windwhisper: | Woensdag, december 27, 2006 18:22 |
| wohhhhh mooi joh een nachtvlinder die schittert, ik las dit graag. Knuffie en liefs Cobie |
|
| Sjoys: | Woensdag, december 27, 2006 18:20 |
| Heel erg mooi verwoord. Ondanks dat het het thema fictie heeft vind ik het heel herkenbaar.. xx |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Engeltjuh |  
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 27 december 2006 | ||
| Thema's: | ||