Liefdesgesteente
en daar liepen wij samen, met onze
handen teder gevlochten genietend
van het zonlicht dat in ieder gevormde
oase werd weerkaatst naar harten
van ons beiden; we liepen en graveerden
liefdeskreten in gesteente langs ons levenspad
vol zacht gezang en nooit zal deze genegenheid
verdwijnen uit de steenbodem van onze zielen
na kilometers door rotsen verscheen
het zandpad daar en wij lieten onze woede
achter door de te schrijven al wenend
met tranen en vingers in zand
later:
de wind blies alle woederegels uit de grond
en het liefdesgesteente bleef beminnelijk over
handen teder gevlochten genietend
van het zonlicht dat in ieder gevormde
oase werd weerkaatst naar harten
van ons beiden; we liepen en graveerden
liefdeskreten in gesteente langs ons levenspad
vol zacht gezang en nooit zal deze genegenheid
verdwijnen uit de steenbodem van onze zielen
na kilometers door rotsen verscheen
het zandpad daar en wij lieten onze woede
achter door de te schrijven al wenend
met tranen en vingers in zand
later:
de wind blies alle woederegels uit de grond
en het liefdesgesteente bleef beminnelijk over
Reacties op dit gedicht
| greendream: | Donderdag, december 28, 2006 20:40 |
| Wauw!!!! Té mooi!! Meen ik echt!! deze onthou ik.. liefs + kus Francis | |
| Windwhisper: | Donderdag, december 28, 2006 10:24 |
| wonderlijke pracht, dit te lezen. Liefs Cobie |
|
| alexxx: | Donderdag, december 28, 2006 09:56 |
| mooi zeg..liefdesgedicht gesneden in steen.Erg graag gelezen. Groet alex |
|
| sunset: | Donderdag, december 28, 2006 09:46 |
| Beeldend mooi. Liefs, sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Elise, | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 28 december 2006 | ||
| Thema's: | ||