twee zielen
Je nam mijn blik vast,
je ogen doorboorden
mijn ziel
Je zag mijn pijn,
ogen als helende zalf
op mijn wonden
Je droogt mijn inwendige
tranen met de warmte
van je blik
Woorden zijn overbodig nu,
dit moment
geen afstand
enkel twee zielen verbonden...
je ogen doorboorden
mijn ziel
Je zag mijn pijn,
ogen als helende zalf
op mijn wonden
Je droogt mijn inwendige
tranen met de warmte
van je blik
Woorden zijn overbodig nu,
dit moment
geen afstand
enkel twee zielen verbonden...
Reacties op dit gedicht
| ~golfje~: | Vrijdag, februari 08, 2002 13:32 |
| Hmm wat mooi...heel erg herkenbaar, lees mijn 'Oogcontact' eens... xxx Golfje |
|
| Hans Winter: | Zondag, januari 20, 2002 01:03 |
| Iris was de boodschapper van de goden, is de verteller van een goddelijk moment. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Iris | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 19 januari 2002 | ||
| Thema's: | ||