Zilveren tranen
Foto prijkt naast mij op tafel
Een knoop in mijn borst
Blokkeert mijn gedachtes
Zilveren tranen verschijnen in mijn ogen
Maar huilen wil ik niet
Ik wend mijn gezicht af
Mijn zilveren tranen terugduwend
Tranen van verdriet
Tranen van gemis
Tranen voor iemand
Die er niet meer is
Zilveren tranen
Die niet vergaan
Verdriet
Dat nooit zal overgaan
Pijn
Omdat ze nooit meer bij mij zal zijn
Ik kan niet vragen om raad
Geen schouder om tegen uit te huilen
Omdat ik niet wil huilen
In gedachten is ze bij mij
Maar alleen bestaand uit zilveren tranen
Zilveren tranen van verdriet
In mijn zilveren tranen van mijn verdriet
Een knoop in mijn borst
Blokkeert mijn gedachtes
Zilveren tranen verschijnen in mijn ogen
Maar huilen wil ik niet
Ik wend mijn gezicht af
Mijn zilveren tranen terugduwend
Tranen van verdriet
Tranen van gemis
Tranen voor iemand
Die er niet meer is
Zilveren tranen
Die niet vergaan
Verdriet
Dat nooit zal overgaan
Pijn
Omdat ze nooit meer bij mij zal zijn
Ik kan niet vragen om raad
Geen schouder om tegen uit te huilen
Omdat ik niet wil huilen
In gedachten is ze bij mij
Maar alleen bestaand uit zilveren tranen
Zilveren tranen van verdriet
In mijn zilveren tranen van mijn verdriet
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Donderdag, december 28, 2006 13:21 |
| Droef verlangende verwoording. Lief en mijn deelnemende genegenheid, sunset |
|
| Windwhisper: | Donderdag, december 28, 2006 11:42 |
| Sla mijn armen in een troostende knuffel om je heen, wel wetend wat een pijnlijk gevoel dit grote gemis is, sterkte hoor. Liefs Cobie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: *LoveLess* | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 28 december 2006 | ||
| Thema's: | ||