moeder
je loopt als verdwaasd
in die grauwe nacht
de veer nauwelijks gespannen
en de sleutel al jaren verloren
met soms nog een glimlach
als op een oude foto
als je je kinderen ziet
maar dan ineens weer
het verdriet
Reacties op dit gedicht
| Ludy: | Donderdag, december 28, 2006 18:46 |
| Je verwoord hier op een hele mooie eerlijke manier de verlorenheid van veel oudere vrouwen. Graag gelezen! | |
| Windwhisper: | Donderdag, december 28, 2006 17:38 |
| intens rakend dit Liefs Cobie |
|
| kleinmeisje: | Donderdag, december 28, 2006 14:31 |
| mooi verdrietig,liefs | |
| Klaes: | Donderdag, december 28, 2006 12:42 |
| innemend mooi leafs/klaes |
|
| sunset: | Donderdag, december 28, 2006 12:39 |
| Stilmakend rakend. Liefs, sunset |
|
| Innerchild: | Donderdag, december 28, 2006 12:27 |
| Heel mooi en tegelijkertijd zo triest ... Groet, Innerchild |
|
Over dit gedicht
| Auteur: conan | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 28 december 2006 | ||
| Thema's: | ||