Een behoefte om bij iemand uit te huilen bekruipt me
Naar wie zal ik deze keer eens gaan ?
Mijn liefste vriendin is op vakantie,
Dus op haar kan ik niet aan
Ik kies om te vluchten naar mijn eigen wereld
Waar ik mijn hart stort op papier
Toch kan ik lang niet al m’n woorden kwijt
En krijg ik geen advies en vertier
Tranen biggelen langzaam over m’n wangen
Ik kan er niet meer tegen, ik moet het kwijt
Ik wil alles aan hem vertellen
Blijf verlangen naar de waarheid
Maar hij is juist degene voor wie ik moet lopen
Degene van wie ik mijn gevoelens terug moet kopen
Waarom negeert hij me als hij iets niet zeker weet
Waarom praat hij niet gewoon met me
Nu is hij niet de enigste bij wie de twijfel aan gedachtes vreet
Weer ben ik degene die huilt
Ik had beloofd me niet te laten kwetsen
Ik had naar haar moeten luisteren in plaats van erdoorheen te zwetsen
Waarom kon ik haar niet geloven
Dan was ik mijn verdriet nu allang al te boven
Met haar heb ik mijn papieren wereld niet nodig
Is mijn voorraad pennen overbodig
Maar juist nu ik haar nodig heb, is ze in Polen
En zit ik toch weer in mijn papieren wereldje verscholen…