Draagbaarheid verwoest mijn verlangen
naar jou, om in de tranen te bedenken
voor wat jij zou willen zijn. Ik geef je
de liefde en ik zorg voor de verhalen maar
ik leef ook maar in een wereld van glas.
En niet met jou.
Zorgzaamheid voor de angst nog meer toeneemt en
ware druppels mijn ogen openen. Ik geloofde in mijn
wereld van wolken maar jij trachtte de woorden
neer te leggen. En de zinnen op te laten spelen.
Verander mij.
Want de wereld draait maar door en nooit kan
er een pauze genomen worden. Terwijl sneeuwwitte
wimpers mijn ogen doen sluiten,
gebaar jij naar een ander.
Ga bij me weg.