Het is niet zo simpel ik weet het is een klootzak,
en dankzij hem voel ik me nu zo zwak.
Maar hij was er ook toen ik maanden ziek was.
Hij was er die stiemkem op mijn computer mijn gedichten las.
Dankzij hem heb ik 3 jaar geleden geen zelfmoord gepleegd,want hij was naast mij komen staan op de rail.
Tis daarmee dat ik niet snap waarom dat hij zo met me speelt.
Hij had redenen genoeg om mij te dumpen viel zo'n 6 keer per dag flauw en ik mocht amper buiten.
Kwas zo depri maar door hem hoorde ik de vogeltjes weer fluiten.
Ik begon me vrouwelijker te kleden omdat hij mij een beter gevoel gaf.
Maar dat hij mij zo bedrogen heeft vindt ik wel maar laf.
Maar eigenlijk kan ik hem wel verstaan,
ik was zijn eerste liefje en heeft alles bij mij voor de eerste keer gedaan.
Van een gewone kus op de mond tot een wilde vrijpartij.
Dus ik snap dat hij wil weten hoe het met een ander zou zijn,en geloof me dat maakt me niet blij.
Kzou nog een kans willen vragen maar hij weigert contact uit angst voor zijn gevoelens te laten zien.
Want ik en zelfs zijn vriendin voelen dat ik nog een grote plaats in zijn hart verdien.
Daarmee dat hij fonkelingen heeft als ik hem zie,
ja die zijn voor mij en ni voor die.
Kdenk echt dak er trug voor zal gaan.
Want hij is de enige die ma gelukkig heeft gemaakt en dit in mijn achtienjarig bestaan.

Ik weet dat jullie dit niet begrijpen.Ik begrijp mezelf ook niet. Ik wil later geen spijt hebben dat ik dit nooit heb gedaan