verwoest
langzaam overeind,
van deze zware strijd.
lijmende scherven,
van het gebroken geluk.
weer verder gaan met mijn leven,
het zal moeizaam zijn.
ontdaan van liefde en gevoel,
hart en ziel gebroken.
ik moet verder gaan,
gewoon verder doen.
maar niet als mezelf.
achter een masker van pijn,
lachend naar de buitenwereld toe,
maar vanbinnen compleet verwoest.
van deze zware strijd.
lijmende scherven,
van het gebroken geluk.
weer verder gaan met mijn leven,
het zal moeizaam zijn.
ontdaan van liefde en gevoel,
hart en ziel gebroken.
ik moet verder gaan,
gewoon verder doen.
maar niet als mezelf.
achter een masker van pijn,
lachend naar de buitenwereld toe,
maar vanbinnen compleet verwoest.
Reacties op dit gedicht
| Steven Vermeulen: | Maandag, januari 21, 2002 13:00 |
| waarom grijpen naar dat masker dat toch niets oplost. Waarom niet het leven in de ogen kijken en opnieuw beginnen? | |
| Huting: | Zondag, januari 20, 2002 09:47 |
| En dan proberen langzaam steen voor steen weer op te bouwen, zodat er een sterkere Linda staat... Liefs Doortje |
|
| arie: | Zondag, januari 20, 2002 01:30 |
| Nee Linda... geen masker, wel doorgaan met je leven, met je gevoel... Het geluk zal je weer vinden evenals de warmte liefs, arie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: linda vangheluwe | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 20 januari 2002 | ||
| Thema's: | ||