Nooit meer jij
~*~
De klok tikt onbarmhartig door
elke tik een dolksteek in mijn hart
De als-sen vliegen mij om de oren
een oorkest van bassen
Die mijn trommelvliezen splijten
Steeds het zelfde lied
steeds weer steeds weer
Het geluid van soldaten in de nacht
Die met het stampen van hun laarzen
elke kans op hoop willen verpletteren
Nooit meer...
Nooit meer jij.
~*~
Reacties op dit gedicht
| sleepless: | Donderdag, januari 24, 2002 11:34 |
| Mooi geschreven. Veel sterkte. |
|
| Ton Rijkers: | Zondag, januari 20, 2002 17:49 |
| Dit lijkt mij een gedicht met een "verleden"........zeg maar... een verwerkinsproces.. Aangrijpend en toch mooi. Groetjes, Ton Rijkers |
|
| waterval: | Zondag, januari 20, 2002 11:54 |
| mooi... | |
Over dit gedicht
| Auteur: free | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 20 januari 2002 | ||
| Thema's: | ||