wat zich vertaalde
Hoe traag deze dagen,...
zenuwslopend
mijn handen doen beven
in seconden van onmacht
Hoe breekbaar de hoop zich nestelt
in een vervreemd lichaam
dat meer zal geven
dan wat ik verzinnen kan
door overgroeide tijdssyndromen
Ik verplaats me in voorstellingen
van buigende bomen en
losgeslagen fantasieen
ver van opgeslagen woorden
ver van bedroefd hulp vragen
Want ik weet weer
wat onbetaalbaar achtergelaten is
voor jij de deur sloot
in glasheldere ogen,...
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: soulstorm | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 29 december 2006 | ||
| Thema's: | ||