En dat is....
Jaren later
de pijn zit nog van binnen
het is minimaal
maar het zit er nog.
Af en toe brand het weer.
Dan brand het diep in je ziel
door gedachtens
of gebeurtenissen.
Veranderen doet het je
je bent nooit hetzelfde als ervoor
je leert ervan
je leeft ermee.
Je bent erdoor geworden wie nu je bent
je bent er trots door
op wat je bereikt hebt.
Maar toch schaam je je
omdat het een deel van je is.
Je probeert het te verbergen
verbergen voor de wereld
voor je vrienden
en vooral
voor vreemden
Want het is eng
dat mensen van je kunnen houden
zoals je bent....
En dat is
wat onzekerheid met je kan doen...
Elk stukje wat je groeit, is een stapje dichtbij de persoon die je altijd al was.
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: just myself | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 30 december 2006 | ||
| Thema's: | ||