De onzekerheid tikt.
Als de onzekerheid tikt
als een snelle te langzame klok
wetend dat het foute boel is
wetend dat het niet meer goed komt
als de onzekerheid tikt
en mn lichaam gilt
gilt om hulp en kracht
kracht die hij verloren is
de kracht verdwenen door haat
zelfhaat tot op het bot
tot de fout in haar lichaam is hersteld
wat nooit zal gebeuren.
wat ze nooit zal vergeten.
wat haar blijft achtervolgen.
tot haar dood.
- Mischien niet volledig logisch, maar zo voelt het nu eenmaal. -
Reacties op dit gedicht
| Fancy Nancy: | Donderdag, februari 22, 2007 22:26 |
| ... mooi... mooi geschreven maar de gedachte erachter is iets minder mooi.. *knuf* Nancy. |
|
| Johnjohn: | Zaterdag, december 30, 2006 23:35 |
| Niet meer haten?............ Mischien! |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Nauthiz |  
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 30 december 2006 | ||
| Thema's: | ||