Als leugens niet meer helpen
Wat had het voor zin
Mijn leven
Het leek te verdwijnen
In een klap weggevaagd
Verstrikt in een web
Vol grote leugens
Op zoek naar een uitweg
Die niet meer te vinden is
Niemand behalve ikzelf kan mij nog redden
Maar het is te laat
Mijn lichaam vult zich langzaam
Met een zwarte diepte
Groeiende duisternis sleurt me naar beneden
Ik probeer me te verzetten
Maar het lukt me niet
De dood leek nog nooit zo mooi
Mijn leven
Het leek te verdwijnen
In een klap weggevaagd
Verstrikt in een web
Vol grote leugens
Op zoek naar een uitweg
Die niet meer te vinden is
Niemand behalve ikzelf kan mij nog redden
Maar het is te laat
Mijn lichaam vult zich langzaam
Met een zwarte diepte
Groeiende duisternis sleurt me naar beneden
Ik probeer me te verzetten
Maar het lukt me niet
De dood leek nog nooit zo mooi
Reacties op dit gedicht
| m.arloes.: | Woensdag, januari 10, 2007 20:27 |
| Heey Meiks ! Mooi gedicht! Er zijn veel van dit soort gedichten, maar jij hebt het net weer ff anders verwoord :D Liefs xx Marloes.! |
|
| charina: | Maandag, januari 01, 2007 19:20 |
| Hlloow :) Heel mooi verwoord. Ma denk altijd het leven op aarde kun je het beste altijd afmaken(A) xx Charina |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Meikie | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 31 december 2006 | ||
| Thema's: | ||