Weg...

Ik ben je kwijt.
Waarom heb ik je niet geholpen?
Nu moet ik voor altijd rondlopen met spijt.

Je bent er nu niet meer.
Ik kan je niet meer helpen.
En dat doet zeer.

Het is zonder jou veel stiller in de klas.
Dat komt omdat je er niet meer bent.
Ik zou willen dat je er nog was.

Hadden ze je maar niet uitgescholden voor dik beest,
En voor vetzak
Anders was je er misschien nog wel geweest

Ik heb je mijn steun geboden.
En ik heb beloofd een vriend voor je te zijn.
Waarom moest je jezelf nou doden?

Er valt niets meer over je dood te zeggen.
Het onmogelijke is gebeurd.
Ik moet proberen om me er bij neer te leggen

Sanne........

Geschreven door

Sanne

Reacties op dit gedicht

Sanne vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

Hans Winter:	Maandag, januari 21, 2002 01:48
Een uitgestoken hand wordt niet altijd gepakt door iemand die heel somber is en zich terugtrekt op zichzelf. Een interpretatie van een gebeurtenis wordt al gauw getekend door de afloop, ook al had je die niet kunnen voorzien, ook al had je het heel anders gewild. Veel sterkte, Hans

Ton Rijkers:	Zondag, januari 20, 2002 19:35
Inderdaad ,Sanneketje,je hebt geen keuze. Je zult je bij de realiteit moeten neerleggen en moeten proberen met deze onprettige gedachten verder te leven.En als je het moeilijk hebt schrijf je er maar een gedicht over.Als we kunnen,dan helpen we je. Sterkte en groetjes, Ton Rijkers

Over dit gedicht

Auteur: Sanne
Gecontroleerd door:
Gepubliceerd op: 20 januari 2002
Thema's: [Pesten] [Verdriet]