[Sb] Wegvallen.
Wegvallen.
Je was minder dan jezelf die dag,
hoe je in een bed van zachte woorden lag
en zomaar overgaf. Vechten deed pijn.
Meer dan enkel wat afwezig zijn
en vergeten hoe ik alweer heette.
Tenslotte zou je niets meer weten,
behalve hoe ik zwijgen kon
als jij begon. Mij overwon.
De stilte lijkt een deel van jou
nu ik letters uit de vormen breek
die jij verboog.
Nu ik niets meer aan je overhoud
en de wereld net die waarheid bleek
waarbij je loog.
Reacties op dit gedicht
| ChildrenOfTheDamned: | Maandag, januari 01, 2007 19:53 |
| Mooi, gevoelig geschreven! Jij ook succes ;) |
|
| Windwhisper: | Maandag, januari 01, 2007 13:11 |
| eiegenlijk jammer dat die mooie woorden met fictie erbij staan, want ze spraken me erg aan. maar het zal er wel op slaan, dat de doos niet echt was, Eeen gloedvolle fluisterwens voor jou voor elke nieuwe morgen. Cobie |
|
| sunset: | Maandag, januari 01, 2007 12:45 |
| Wat een invoelende mooie woordenpracht. Chapeau. Liefs en knuf, sunset PS: En een warm liefdevol 2007 voor jou (en de jouwen). |
|
| Innerchild: | Maandag, januari 01, 2007 12:38 |
| Dit zijn woorden die me raken ... schitterend gebracht ! Liefs en een deugddoend 2007 ! Innerchild |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Saralien. | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 01 januari 2007 | ||
| Thema's: | ||