Zijn onbegrip, toch mooi
Hij heeft me misschien zo ver
dat ik m’n mes neerleg
en poog te stoppen
Door de woorden die hij spreekt
merk ik hoe raar het klinkt
om door te gaan
Hij begrijpt het niet
is geheel niet de enige
maar blijft alsnog een steun
Dus ben ik hem dankbaar
en hoop ik ooit iets te bereiken
terwijl ik nog even op hem leun
Om daarna weer vrij te zijn
mijn eigen weg te gaan
de pijn in kunnen ruilen
voor een gevoel zonder naam
Een mengelmoes van liefde
vriendschap en geluk
voor hem een dankbaar plaatsje in m’n hart
viel deze droom maar nooit stuk
Reacties op dit gedicht
| **Meisje: | Woensdag, januari 03, 2007 11:57 |
| ben blij dat je zoiemand hebt gevonden! sterkte meis.. ××; × |
|
Over dit gedicht
| Auteur: +lory+ |  
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 02 januari 2007 | ||
| Thema's: | ||