om een gil die ik slaakte
om kinderen die zich anders gedroegen?
Moest ik alles laten gebeuren?
Was het fout van mij
attent te zijn?
Moet ik ogenkleppen dragen
gelukkig binnen mijn muren leven?
Had ik moeten zwijgen,
blind blijven,
doen alsof alles normaal was?
Is het niet beter “iets” te doen
dan “niets,”
beter loos alarm
dan te laat?
Moet ik om vergeving vragen
omdat niemand mij wou verklaren
welk spel men speelde?
Omdat mijn vertrouwen
zoek is geraakt,
niet meer weet
bij wie ik uitleg mag vragen?
In mijn hart een vete
niet voor even
wel voor eeuwig.
Bedankt poëten
voor het geschenk
dat je me hebt gegeven
anno 2006-2007.
Auteur: flori@ne | ||
Gecontroleerd door: Anastacia | ||
Gepubliceerd op: 03 januari 2007 | ||
Thema's: |