wanneer vindt ik mezelf terug
wanneer kom ik hier uit
wanneer gaat het duisternis weg uit me leven
ik kwets mensen om me heen
ik belieg ze ik bedrieg ze
ik wil hier uit ik wil mezelf weer vinden
die drugs geeft heel mezelf laten verdrijwen ik weet niet meer wie ik ben , waarom ik leef of voor wie ik moet leven
ik ken mezelf niet meer
ik wil er zo graag van af ik wil er niet meer van afgankelijk zijn want het doet me toch zo een pijn
maar hoe moet het wie wil er me helpen
astublief ik wil mezelf terug
de innerlijke pijn is zo hard zo...oh wa moet ik toch
ik kan het echt niet meer aan , ik wil zo graag ervan af maar het is moeilijk ik bijt door maar ik her val iedre keer opnieuw ik heb hulp nodig liefde en begrip en vooral geduld want ik weet voor me vrienden waar ik die pijn heb aan gedaan ik ben geen gemakelijk mens en kan heel hard over komen en heel grofve dingen zeggen maar dat meen ik al niet het is gewoon de innerlijke pijn die smeek om je hulp te krijgen help me of ik red het niet .............
elke xx
wanneer gaat het duisternis weg uit me leven
ik kwets mensen om me heen
ik belieg ze ik bedrieg ze
ik wil hier uit ik wil mezelf weer vinden
die drugs geeft heel mezelf laten verdrijwen ik weet niet meer wie ik ben , waarom ik leef of voor wie ik moet leven
ik ken mezelf niet meer
ik wil er zo graag van af ik wil er niet meer van afgankelijk zijn want het doet me toch zo een pijn
maar hoe moet het wie wil er me helpen
astublief ik wil mezelf terug
de innerlijke pijn is zo hard zo...oh wa moet ik toch
ik kan het echt niet meer aan , ik wil zo graag ervan af maar het is moeilijk ik bijt door maar ik her val iedre keer opnieuw ik heb hulp nodig liefde en begrip en vooral geduld want ik weet voor me vrienden waar ik die pijn heb aan gedaan ik ben geen gemakelijk mens en kan heel hard over komen en heel grofve dingen zeggen maar dat meen ik al niet het is gewoon de innerlijke pijn die smeek om je hulp te krijgen help me of ik red het niet .............
elke xx
Reacties op dit gedicht
| Marijke: | Dinsdag, februari 05, 2002 22:46 |
| Misschien ben ik niet de persoon om je dit te zeggen, Elke, maar als je echt wil stoppen dan moet je het doen. Hoe hard dat dit ook zal zijn, de mensen die echt van je houden zullen je blijven steunen, anderen zullen je laten vallen. Maar laat jezelf daardoor niet ontmoedigen, als jij je leven terug wil opbouwen op een goede manier dan moet je ervoor gaan. Ik ken je misschien niet maar ik ken deze situatie maar al te goed. Misschien niet vanuit jouw situatie maar wel vanuit de andere partij. Ik | |
| Koen Stroobants: | Zondag, januari 20, 2002 22:41 |
| Ik kan niet voelen wat je voelt, maar ik begrijp het wel. Telefoneer eens anoniem naar tele-onthaal (tele-onthaal.be - telnr. 106) Sterkte! |
|
| Firebolt: | Zondag, januari 20, 2002 22:18 |
| Je vrienden of vriendinnen kunnen jou niet helpen.... Er zijn instanties genoeg die jou wel de helpende hand kunnen bieden. Het CAD .. het RIAGG ... en zo is er nog meer te vinden, zeker op internet. Neem die stap ... help jezelf, hier kunnen wij dat niet.... Dat je er over schrijft vind ik al knap van je .... Liefs, Firebolt. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: elke | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 20 januari 2002 | ||
| Thema's: | ||