Lachend nevel
Kom en zie de nevel die als mantel
over het heideveld is verspreid en
het vroegeochtendgevoel doet aanwakkeren
met het gezang van wind en leven
over de stille morgen; elk vuiltje
wordt verwijderd door dit idylisch beeld
en ik lach, geniet, zing om alles wat
mij eerder huilen deed
zachtjes trekt het deken open en verdwijnt
het vroeg geluk; het begin van verdriet, na
de beangstigende stilte tijdens mijn droom
vannacht. Nu wakker worden, maar de lachformule
vasthouden
en nooit meer loslaten.
over het heideveld is verspreid en
het vroegeochtendgevoel doet aanwakkeren
met het gezang van wind en leven
over de stille morgen; elk vuiltje
wordt verwijderd door dit idylisch beeld
en ik lach, geniet, zing om alles wat
mij eerder huilen deed
zachtjes trekt het deken open en verdwijnt
het vroeg geluk; het begin van verdriet, na
de beangstigende stilte tijdens mijn droom
vannacht. Nu wakker worden, maar de lachformule
vasthouden
en nooit meer loslaten.
Reacties op dit gedicht
| Lifeless: | Donderdag, januari 04, 2007 22:09 |
| dromeriger kan niet geloof ik! prachtig! |
|
| Andrea Gerrits: | Donderdag, januari 04, 2007 10:58 |
Slik. |
|
| lommert: | Woensdag, januari 03, 2007 22:16 |
| heel graag gelezen...de stille morgen kan zoveel geven;) willem |
|
