Zo leeg,is alles om me heen...
Op zaterdag niet eens uit willen...
Waarom?
Omdat het me te veel pijn doet om jou te zien...
Kan het niet hebben...
Dat we zo langs elkaar heen lopen...
Het interreseert me Zo veel!
Meer dan je ooit zul beseffen...
Lijkt net of er een stukje in me mist...
En JIJ bent de enige die dat plekje weer kan vullen...
Ik verberg me achter een muurtje...
Omdat ik het niet wil laten zien...
Dat ik je zo ontzettend mis...
Wil je zo veel zeggen en zo graag weer omhelzen...
Maar ik vind het zo verdomd moeilijk...
Wil onder 4 ogen met je praten...
Over wat er nu fout is gegaan...
Maar dat zal wel van 2 kanten moete komen...
Snap je dat?
We lopen steeds langs elkaar...
En zijn eigenlijk heel zwak....
Om het zo over de Freaks te doen...
Laten we de stap SAMEN nemen...
En praten,samen,jij en ik,
Uren lang...
En dan zul je zien...
Het komt allemaal wel weer goed...
Niet zonder sommige tegenslagen...
Maar daar komen we altijd wel weer uit...
Dat zijn WIJ en dat weet je...
Laten we niet meer langs elkaar lopen...