Er was eens een tijd
het slechte pad genaamd
waar geen enkele vreugdespiraal
doorheen mij kruisen zou
Het leven in een diep dal
waar een lelijk eenzaam eendje
niet meer naar boven
klauteren wou
Deuren zo zwaar
openen soms heel gauw
maar ik zag geen schoonheid
geen weg die mij verbinden zou
naar een pad
ver hiervan daan
Een zonnestraal
schijnend naar binnen
in mijn huisje klein
We lachen samen
ik luister weer naar jou
vol van interessen
Nu is die tijd aangebroken
laat ik het verleden achter mij?
kan ik weer genieten
van al die kleine vreugdesprongen
heb ik echt weer dat gevoel?
Ja... ik leef me er nu weer naartoe
Een brede weg
vol kleuren, roem, een goed gevoel
laat mij hier alsjeblieft
een tijdje lopen
hier op het goede pad genaamd