Scheiden doet lijden...
De vloer kraakte onder haar voeten,
Voorzichtig liep ze na de deur,
Hoorden haar ouders ruzieen,
Schelden en veel gezeur.
Voorzichtig ging ze zitten,
Voelde haar tranen glijden over haar wang,
Want dat haar ouders misschien gingen scheiden,
Daarvoor was ze het meeste bang.
Plots hoorde ze dingen vallen,
Hoorde haar moeder huilen bovendien,
Hoorde de voordeur dicht knallen,
Zou ze haar vader ooit nog zien?
Voorzichtig sloop ze naar benden,
Zag haar moeder zitten op de bank,
Sloeg twee armen om haar nek,
En kreeg een kusje als dank.
Je vader zal je nog wel zien,
Zei ze met een snik,
Maar voorlopig zijn het wij twee,
Jij en ik.
*Fantasy*
Reacties op dit gedicht
| lommert: | Vrijdag, februari 02, 2007 09:37 |
| wat pijnlijk om te lezen....heel veel liefs van mij aan jullie tweetjes xxwillem |
|
| Sunny boy: | Donderdag, januari 04, 2007 14:24 |
| Dit gedicht geeft weer , hoe het kan zijn in de relatiesfeer, En de liefdesspijn, kan dan heel groot zijn. Maar na regen komt zonneschijn. Laat dat dan een schrale troost zijn. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Fantasy |  
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 04 januari 2007 | ||
| Thema's: | ||