Geen weg meer ...
Verloren in woorden,
opgezocht in een boek.
Gedachten dat verlangens worden,
mijn eigen persoonlijkheid beschilderd op een wit doek.
Geen weg meer vinden, naar mijn eigen plaats,
verschillende dagen uitgeput van het lezen van min doel.
Herinneringen die me kapot maken, maar ik sta er nog,
alleen weet ik precies niet meer wat ik voel.
Ik begon te luisteren naar liedjes, ik luisterde ze dagen lang,
niets hielp , ik werd er moe van , sip en het bracht verdriet.
Het enige wat ik van dit geleerd heb.
Muziek is liefde en het breekt je hart niet.
Reacties op dit gedicht
| ×Sanne×: | Donderdag, januari 04, 2007 14:44 |
| Heel mooi, echt heel mooi. Alles is zo perfect en prachtig verwoord! Liefs, Sanne |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Ilaria | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 04 januari 2007 | ||
| Thema's: | ||