boven de toren
Zie de toren
hoogtes dragen
tot de maan
en nooit meer
terug
Laat ons de dans
nu dan wagen
zonder te rekenen
op de veiligheid
van één of andere
brug
Zilte beelden
binnen gebroken ijs
verenigd langs
een voederstroom
van verlangens
zwart noch grijs
daar boven te toren
zullen we vieren
De geboorte van een droom.
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Donderdag, januari 04, 2007 23:08 |
| kom ik daar staan, losse licht omrande schotsen wolken drijven mijn kijken naar de top voort bij de toren waar die, geen woord is er nodig in hemelse beelden te wonen, de maan hoort te gaan raken, worden dan als alle avonden stil ter bezinning gedachten geleidelijk minder belicht, richtingloos, dans, plots is ... |
|
| Hans Winter: | Donderdag, januari 04, 2007 23:06 |
| ... alles anders van lichaam, jij langs me heen voorbij de schemer door een donker silhouet van haar en handen om je heupen om mijn toren te betreden, treden te verdelen, delen van de enige droom. hans |
|
| Innerchild: | Donderdag, januari 04, 2007 19:39 |
| Fragiel ... zoals altijd ! Kus, Inner |
|
Over dit gedicht
| Auteur: *zwarte schaduw* | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 04 januari 2007 | ||
| Thema's: | ||