Ruimterust
Spelden prikten natte gronden
ontwakend ‘t natuurlijk ritme
weg als van nooit weggeweest
lastig tastbaar
zoals 't schimmenspel
Rust keerde honderdtachtig graden
stralend, blakend van gezond verstand
levenslust kroop deels in schulpen
tot ’t zocht, hervond
Reacties op dit gedicht
| Quadesh: | Vrijdag, januari 05, 2007 09:53 |
| heel mooi. en jij ook een super 2007 gewenst. liefs | |
| lommert: | Vrijdag, januari 05, 2007 08:33 |
| rust is wel heel noodzakelijk..dat schept mi. ruimte( in denken;) heel graag gelezen ;) willem |
|
| mums: | Vrijdag, januari 05, 2007 00:03 |
| een hele nieuwe stijl tegenwoordig , maar wel heeeeel mooi om te lezen. kus liefs mums |
|
| switi lobi: | Donderdag, januari 04, 2007 23:26 |
| Wow... Liefsliefs, switi lobi |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Cora (ZIJ) |  
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 04 januari 2007 | ||
| Thema's: | ||