waarom
de warmte van je knuffels
in de stilte van de nacht
de rust in je stem
als je me troostte
maar het meest van al
mis ik de schittering in je ogen
als je zei:"ik hou van jou"
waarom heb ik je weggejaagd uit mijn leven
waarom kan ik je niet vergeten
en waarom.......
hou ik nog steeds van jou?
Reacties op dit gedicht
| olijf: | Vrijdag, januari 05, 2007 21:15 |
| je moet verder met je leven ook al is het je eigen fout blijven stilstaan heeft geen zin ga verder en draag hem in je hart als een mooie herrinering en weet dat er nog meer jongens op deze wereld zijn en dat er eentje wel voor jou is weggelegd op ieder potje past een deksel alleen duuurt het soms even voor je de juiste deksel van dat potje gevonden hebt | |
| de beer: | Vrijdag, januari 05, 2007 15:32 |
| gedane zaken nemen geen keer, maar voor een nieuw begin is het nooit te laat;) mooi verwoord |
|
| sunset: | Vrijdag, januari 05, 2007 12:10 |
| Tja, en toch was het je eigen beslissing. Pijnvolle herkenbare verwoording. Liefs, sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: spirit of freedom | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 05 januari 2007 | ||
| Thema's: | ||