verdwenen vriendschap
De maan scheen volop,
de deur stond open.
Ineens daar die regenbui,
maar ik bleef hopen.
Hopen op de woorden,
die alles deden helen.
En dat we samen ooit weer,
geheimen konden delen.
Maar zo mocht het niet zijn,
de stilte viel op ons neer.
Woorden zijn weggevlogen,
en vriendschap is er niet meer...
de deur stond open.
Ineens daar die regenbui,
maar ik bleef hopen.
Hopen op de woorden,
die alles deden helen.
En dat we samen ooit weer,
geheimen konden delen.
Maar zo mocht het niet zijn,
de stilte viel op ons neer.
Woorden zijn weggevlogen,
en vriendschap is er niet meer...
Reacties op dit gedicht
| sb lavandula: | Vrijdag, januari 05, 2007 15:33 |
| vervelend is dat, liefs hans | |
| anne(18): | Vrijdag, januari 05, 2007 13:44 |
| Mooi geschreven.. Sterkte Liefs anne |
|
| sunset: | Vrijdag, januari 05, 2007 11:56 |
| Voelbaar doref pijnvol. Liefs, sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: toprose | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 05 januari 2007 | ||
| Thema's: | ||