Ik weet het niet
Het water, heldere spiegel
op bleke bergen
koud sterrenlicht
Eeuwig maagdelijk water
zacht ruisend verhaal
tekende zijn verre weg
in onmetelijke rust
En ik zag de glans
van je schreden
de wonderlijke gloed
van de blauwe maan
op je stil gelaat
de schaduw
van je tere silhouet
dansend in het zilver
van de fluisterende stroom
Nu vraag ik me af
waar je heen ging
ijle elfenvrouw
Ooit koesterden wij
dezelfde droom
jouw hart
en het mijne
over het beloofde land
de nachtbloem van geluk
Ik weet het niet
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Zaterdag, januari 06, 2007 12:47 |
| Misschien ga je haar beter achterna (als dat mogelijk is). Want voelbaar jouw liefdevol verlangen. Een graag gelezen gedicht dat je hier voor ons neergezet hebt. Liefs, sunset |
|
| Windwhisper: | Zaterdag, januari 06, 2007 07:51 |
| wohhhhhhh heerlijke poezie. liefs Cobie |
|
| ViolaCure: | Zaterdag, januari 06, 2007 00:43 |
| Vol gevoel. Mooi. | |
Over dit gedicht
| Auteur: troebadoer | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 06 januari 2007 | ||
| Thema's: | ||