vergeten
Stilzwijgend voort rijdend
door het hoge gras
kuilen en plassen passerend
alsof je een veertje was
zachte doffe ploffen horend
bij elke nieuwe pas
steeds rapper voortbewegend
alsof er geen ellende was
langzaamaan alles vergetend
tot er niets meer is
niet meer terug verlangend
zo is er niets meer mis
op de rug van een paard
is de hemel op aard
Reacties op dit gedicht
| Azra il: | Dinsdag, januari 09, 2007 19:44 |
| Prachtig geschreven, en met veel plezier gelezen. Het kwam me bekend voor al weet ik niet waarom succes, groet |
|
| sb lavandula: | Zaterdag, januari 06, 2007 13:33 |
| ik geloof het graag, maar nog nooit op een paard gezeten, liefs hans | |
| *pathos*: | Zaterdag, januari 06, 2007 13:03 |
| Whow, echt super geschreven! Vooral weer flink doorgaan hiermee. | |
| the freeman: | Zaterdag, januari 06, 2007 12:28 |
| heel mooi leuk gevonden op de rug van een paard groeten yo |
|
| sunset: | Zaterdag, januari 06, 2007 12:14 |
| Voelbaar tonend delend. Mooi hoor. Liefs, sunset |
|
| *jessica_genders*: | Zaterdag, januari 06, 2007 10:58 |
| mooi | |
Over dit gedicht
| Auteur: vampia luna venus |  
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 06 januari 2007 | ||
| Thema's: | ||