verlaten en richtingloos
Een reddingsboot ben ik, dobberend op open zee
verlaten,richtingloos.
Want elke koers die ik vaar lijkt op dezelfde bestemming
uit te komen.
En uiteindelijk zal ik niets of niemand redden..dat is niet mijn doel.
De enige taak die mij is toebedeeld is:blijven drijven,boven water houden.
Ik draag niet het lot van degene die op mij steunen
evenmin bepaal ik hun koers.
Lucht draag ik,
omdat ik daaruit besta
En zo dobber ik voort op open zee,verlaten
en richtingloos.
verlaten,richtingloos.
Want elke koers die ik vaar lijkt op dezelfde bestemming
uit te komen.
En uiteindelijk zal ik niets of niemand redden..dat is niet mijn doel.
De enige taak die mij is toebedeeld is:blijven drijven,boven water houden.
Ik draag niet het lot van degene die op mij steunen
evenmin bepaal ik hun koers.
Lucht draag ik,
omdat ik daaruit besta
En zo dobber ik voort op open zee,verlaten
en richtingloos.
Reacties op dit gedicht
| John: | Donderdag, september 28, 2000 13:12 |
| Hopelijk voel je je niet meer zo "reddeloos"...groetje John.. | |
Over dit gedicht
| Auteur: Confession | 
|
|
| Gecontroleerd door: schaapje | ||
| Gepubliceerd op: 01 januari 1970 | ||
| Thema's: | ||