(Over Vrouwe Poëzie)
Zij is mijn vader, mij moeder, mij meisje, mijn vriend
Uren wat ik kan schrijven over Haar daarboven
En daarom ook een speciale plek in mijn binnenste wat zij verdiend
Ruzies in mijn gedachte wat ons soms even uit elkaar dreef
Maar ook telkens opnieuw die verzoeningen bij ons
En dan vragend waarom ik niets liet horen en waar ik toch bleef
Na elkaar geven van de bons
Angsten wat ik moest overwinnen
Waar ik soms fel op tegen was maar toch later ook weer meeviel
Want: "We blijven toch altijd hartvrienden?”zei zij
"Ja, altijd zei ik
Met hart en ziel."
Auteur: Manjula | ||
Gecontroleerd door: michris | ||
Gepubliceerd op: 06 januari 2007 | ||
Thema's: |