moedeloos
roep zo hard als ik kan
maar je hoort me maar niet
word er echt een beetje bang van
word moedeloos van dit enorme verdriet
waar ben je toch gebleven
heb je nodig in mijn leven
kom mij weer liefde geven
wil zo graag je armen om mij heen
liefste ik voel me zo alleen
kom toch bij me terug
liefste heel erg vlug
spoorloos zijn mijn dromen
je wil niet meer terug komen
tranen blijven wederom stromen
maar je hoort me maar niet
word er echt een beetje bang van
word moedeloos van dit enorme verdriet
waar ben je toch gebleven
heb je nodig in mijn leven
kom mij weer liefde geven
wil zo graag je armen om mij heen
liefste ik voel me zo alleen
kom toch bij me terug
liefste heel erg vlug
spoorloos zijn mijn dromen
je wil niet meer terug komen
tranen blijven wederom stromen
Reacties op dit gedicht
| Br0kEn: | Zondag, januari 07, 2007 12:14 |
| heel herkenbaar maar je moet toch doorgaan met je leven. sterkte |
|
| Windwhisper: | Zaterdag, januari 06, 2007 20:29 |
| een troostknuffie, toch proberen om je leven op de rails te krijgen, lieve Richard, knuffie Cobie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Dreamlover | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 06 januari 2007 | ||
| Thema's: | ||