Ik werd wakker met de gedachte:
Ik ga stoppen!
Vandaag gaat het me lukken!

Ik at een schaaltje vla en voelde me goed
Ja, het gaat me lukken dacht ik optimistisch
Maar het was nog geen 9 uur...

Ik zit op school en kan me maar niet concentreren
Eten…eten…eten! Denk ik alsmaar
Mijn maag knort en ik kan niet meer bedwingen…

In de pauze maar iets kopen
Ik heb het verdiend!
Diep binnen in mijn hart weet ik dat dit mij weer aan eten zal zetten

Ik koop meer en meer...
Ik ben buiten mijzelf
Ik kan niet meer stoppen!

Nadat ik klaar ben voel ik me vies, dik en volgepropt
Rennend naar de wc
Vinger in me keel...

En ik denk, ik kan nog steeds stoppen!
Maar is dat wel zo?
Kan ik nog wel stoppen?

Thuis eet en eet ik
Mijn maag en mijn zelfverachting groeien
Mijn zelfrespect neemt af

Ik haat mezelf.
Ik denk: dit is de laatste keer, morgen zal het lukken.
Ik eet tot ik niets meer naar binnen kan krijgen.
Maagpijn is het enige gevoel wat overblijft

Daarna voel ik me weer vies, dik en volgepropt
Weer die vinger in me keel
Rode knokkels hou ik er van over

Dan sta ik weer voor de spiegel
Kijk naar mezelf met verachting en vol twijfel
Ik heb spijt en ik weet niet wat ik moet doen

Mijn gedachten slaan op hol
Terwijl ik steeds naar mezelf kijk
En een stemmetje zegt: je bent een dik, lelijk kind…

Ik wil die stem niet
Ik probeer het te negeren
Maar het lukt niet, het is te sterk!

Vragen komen in me hoofd op:
Wanneer zal ik weer normaal kunnen leven en fuctioneren?
Hoe kan ik uit deze hel vandaan komen die mij zo anders maakt…
Zo sacherijnig, geïsoleerd, geïrriteerd, gedeprimeerd, vertwijfeld, triest en asociaal.

Wat is er toch met me aan de hand, dat ik anorexia heb?
Waarom voel ik me zo vies en afstotelijk?
Waarom is er niemand met wie ik kan praten?

Ik veracht en haat mezelf omdat ik het niet voor elkaar krijg om er van af te komen
Tranen stromen van woede, twijfel,verachting en zelfmedelijden.
Krijg ik het ooit nog voor elkaar om hier los van te komen en vrij te zijn?

Morgen is er weer een dag...