Grens van heden
Jij liet me abrubt vallennog voor ik herrijzen konal had ik gehoopt dat jegeen vleugels zou zoekenonder de grond.Want wat is mooier dande kracht van zelf terug komenen horen dat iemand op je wachtaan de grens van heden.Zie mij hier nu zitten...Godin van niets
Reacties op dit gedicht
| Boudaatje: | Zaterdag, januari 13, 2007 12:20 |
| Krachtig gedicht, maar lieve zusje van me, je bent niet "niets" je bent een waardevolle persoon, maar ik kan begrijpen dat je dat soms denkt, vaak hebben mensen de neiging zichzelf te kleineren,...lieverd je bent veel meer waard dan je denkt. Liefs van Boud. |
|
| Hans Winter: | Maandag, januari 08, 2007 21:15 |
| * gaan ons de dingen zoals ze altijd al te vinden bestaan, of voeg je nog iets toe wat de grens van wat ik verwachten mag overschrijdt, nu ik niets in te brengen heb dan de verwondering om de derde dag van mijn sterven. * hans |
|
| arie: | Maandag, januari 08, 2007 16:54 |
| Hoezo.. "Zie mij hier nu zitten... Godin van niets" Jij niets waard??? Nou, dat weet je wel beter... Vertrouw meer op jezelf want jij bent heel veel meer waard dan je denkt knuff, arie |
|
| Nemesis: | Maandag, januari 08, 2007 14:08 |
Treffend voor mijn situatie. OOk ik, godin van niets, wacht op iets wat niet komen zal. Met liefs, |
|
| sunset: | Maandag, januari 08, 2007 13:43 |
| Misschien te voorbarig in en met je conclusie. Wie weet wat er op je wacht. Treffend tonend delend. Liefs en warme knuf, sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: *zwarte schaduw* | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 08 januari 2007 | ||
| Thema's: | ||