Schelpdier
M'n concentratie is als die van een inktvis
Met m'n hoofd heel ver van hier
Zonder dat ik echt goed weet wat het is
Voel ik me net een schelpdier
Heel diep weggedoken in m'n schelp
Vermijd ik de wijde wereld
Op een fluistertoontje schreeuw ik 'help'
Want het is gewoon niet eerlijk
Niemand die me ziet of hoort
Geen enkel mens die 't voelt
Stel je voor; ik pleeg die moord
Niemand zou begrijpen wat ik heb bedoeld
M'n linker arm vol littekens
Oude krassen, nog goed te zien
Ik zou weg willen kruipen onder de dekens
Tot na een uur of tien
Dan ziet geen mens mij
Ben ik onopvallend als de nacht
Laat ik m'n eigen bloed vrij
Ben volledig in haar macht
Dan zal ik eindelijk vrij zijn
Maar nu zit ik nog hier
Kapot te gaan aan de pijn
Als een uitdrogend schelpdier
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: +lory+ |  
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 08 januari 2007 | ||
| Thema's: | ||