Alleen weet ik niet goed hoe ik er mee om moet gaan
In mijn gedachte geef ik je een zoen
Ik wil je weer zien, wat moet ik nu doen!?
Ik zit nu opgesloten tussen 2 muren, helemaal klem
Het enige wat ik van je kon herinneren is je lieve, zoete stem
Ik mis je meisje lief, je bent mijn echte hartendief
Eigenlijk wil ik je bellen
en dan de verliefde hartjes die om ons heen hangen tellen
Ik wou dat ik mijn fantasie waar kan maken
en dat onze verliefde harten elkaar dan kunnen raken
Van binnen heb ik verdriet, en vergeten kan ik je niet
Ik kijk nu naar buiten naar de volle maan
en probeer mijn verdriet zo weg te laten gaan
Ik weet nog wel heel goed hoe het allemaal begon
Veel liefs
Ramon
Reacties op dit gedicht
| Roo$je: | Dinsdag, januari 09, 2007 22:10 |
| Wie weet, ooit weer... Blijf geloven, altijd ook als je denkt dat er niemand meer is! Mijn Liefs, Kus |
|
| Windwhisper: | Dinsdag, januari 09, 2007 14:09 |
| een mooi liefdesgedicht, wat verdrietig, maar toch ook weer lief Cobie |
|
| remie: | Dinsdag, januari 09, 2007 12:58 |
| wie niet waagt.....liefs remie | |
Over dit gedicht
| Auteur: Manjula | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 09 januari 2007 | ||
| Thema's: | ||