Rust in vrede
Liefste bomma
Het is bijna 32 jaar dat ik je kende en dat jij me verwende.
Voor mij was je een goede doopmeter en dat zal je voor altijd blijven.
Ik weet het door omstandigheden hadden wij wat minder contact.
Ik voel me schuldig en heb hierover spijt.
Maar toch zat je nog in mijn hart.
Je bent in stilte van ons heengegaan.
Je lag al 2 weken in het ziekenhuis.
Waarom heeft zij (mijn tante) ons nooit iets laten weten?
Ik heb geen afscheid van je kunnen nemen en dat doet zeer.
Zelfs wanneer je begraven werd heb ik zelf moeten achterhalen.
Dit zal ik haar nooit meer vergeven.
Jij leeft nu in een wereld zonder zorgen.
De herinneringen aan jou zitten in mijn hoofd
en dat is iets wat mijn pijn nog verdoofd.
Liefste bomma, ik zeg je nu vaarwel, ik moet...
met een laatste groet.... Rust in vrede
Het is bijna 32 jaar dat ik je kende en dat jij me verwende.
Voor mij was je een goede doopmeter en dat zal je voor altijd blijven.
Ik weet het door omstandigheden hadden wij wat minder contact.
Ik voel me schuldig en heb hierover spijt.
Maar toch zat je nog in mijn hart.
Je bent in stilte van ons heengegaan.
Je lag al 2 weken in het ziekenhuis.
Waarom heeft zij (mijn tante) ons nooit iets laten weten?
Ik heb geen afscheid van je kunnen nemen en dat doet zeer.
Zelfs wanneer je begraven werd heb ik zelf moeten achterhalen.
Dit zal ik haar nooit meer vergeven.
Jij leeft nu in een wereld zonder zorgen.
De herinneringen aan jou zitten in mijn hoofd
en dat is iets wat mijn pijn nog verdoofd.
Liefste bomma, ik zeg je nu vaarwel, ik moet...
met een laatste groet.... Rust in vrede
Reacties op dit gedicht
| appelboom: | Woensdag, januari 10, 2007 14:59 |
| Contra vim mortis non est medicamen in hortis en mijn oprechte warme deelneming. Ik geef je een troostende knuffel. Liefs, appelboom |
|
| hiljaa: | Woensdag, januari 10, 2007 12:59 |
| moeilijk om te verwerken denk ik ! sterkte! knufleifs--hiljaa-- |
|
| Odin-Tund: | Woensdag, januari 10, 2007 11:14 |
| Ik vermoed dat oma dit gedicht wel mee krijgt. Sterkte met het verwerken van dit verlies. Rob |
|
| kapeloeteke: | Woensdag, januari 10, 2007 11:13 |
| ze waren idd de liefste mensen. En ik heb het er heel moeilijk mee dat het zo allemaal is gegaan. Mijn mama hebben ze pas 2 uren na haar dood verwittigd! Alles hebben we zelf moeten achterhalen begrafenis en al. Mijn mama leefde in onmin met haar zus maar niet met haar moeder. | |
| sb lavandula: | Woensdag, januari 10, 2007 11:09 |
| dit doet mij pijn als ik dit lees, het is erg dat dit gebeurd is je bompa en je bomma zijn toch de liefste mensen als kind en zeker ook als je volwassen bent, liefs hans |
|
| erje: | Woensdag, januari 10, 2007 10:57 |
| jammer dat dit zo is gebeurd en dat in de familie zo weinig kontakt was, wel lief dat je achteraf toch nog aandacht hebt gegeven liefs erje |
|
| kapeloeteke: | Woensdag, januari 10, 2007 10:56 |
| ter duideling: mijn contact was de laatste tijd minder. Maar dat geeft haar nog niet het recht om ons niet te verwittigen. Wij kwamen daar nog wel. Het is niet dat we haar niet meer zagen of opzochten. Dit wilde ik gewoon even zeggen... | |
| Peter van Tiel: | Woensdag, januari 10, 2007 10:29 |
| Erg voor je, dat je dit alles niet wist. Maar je zegt zelf al, dat je contact met haar minder was. Dus je tante is niet helemaal schuldig, zoek toch eerst de schuld bij jezelf. Geen verwijt hoor, alleen mijn mening en dat mag toch? Fijne dag verder. Knuffie, Peter. |
|
| dichterbij: | Woensdag, januari 10, 2007 09:19 |
| heftig dit. maar jouw moeder weet dat je om haar geeft en zal altijd in jouw hart zijn. sterkte en een warme groet |
|
| Hilly N: | Woensdag, januari 10, 2007 08:42 |
| Sterkte bij dit verlies. Hilly |
|
| Windwhisper: | Woensdag, januari 10, 2007 08:37 |
| Mijn oprechte deelneming, met dit droevige verlies, en een dikke knuffel voor jou, liefs Cobie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: kapeloeteke | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 10 januari 2007 | ||
| Thema's: | ||