doorheen
waar de vervlogen dromen
voorbij gaan...tot stilstaan komen
dan ben je weer bij af
gebroken bloem
het leven een straf
waar je je tijdelijk in zwart hult
je ogen de grond inboren
je rent voor elk aangeboden schouder
je je wentelt in je zelfmeelij
slechts jezelf, geen jij of wij
droef nestelt een traan zich op je lip
zielig en sip
voor even mag je je laten gaan
als je maar wel weer op tijd gaat staan
laat me dus maar even
niks nemen...enkel tranen geven
eenzaam en alleen
ik moet dr gewoon even doorheen
Reacties op dit gedicht
| Windwhisper: | Woensdag, januari 10, 2007 14:15 |
| doe jij maar even rustig aan, ieder heeft het recht op eigen verdriet. knuffie Cobie |
|
| Oorlam: | Woensdag, januari 10, 2007 13:29 |
| laat me dus maar even, is een mooie universele uitspraak aai! |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Nipster | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 10 januari 2007 | ||
| Thema's: | ||