ruzie met de weegschaal
met angst in de ogen
staar ik naar jou
ik wil niet op je staan
omdat ik niet van het getal hou
maar ik heb geen keus
ik moet het weten
ik word gek van onzekerheid
ik begin te trillen en te zweten
het moet lukken
ik moet afgevallen zijn
ik kan het anders niet verdragen
doet me zoveel verdriet en pijn
ik laat me lijden
je zet me als ware op de weegschaal
ik kijk en zie het
tranen lopen ik baal
het is niet genoeg
mijn energie is op
maar ik kan nooit voldoen
aan dat beeld in kop
ik zak door me benen
en val neer
het is net weer begonnen
maar kan nu al niet meer
staar ik naar jou
ik wil niet op je staan
omdat ik niet van het getal hou
maar ik heb geen keus
ik moet het weten
ik word gek van onzekerheid
ik begin te trillen en te zweten
het moet lukken
ik moet afgevallen zijn
ik kan het anders niet verdragen
doet me zoveel verdriet en pijn
ik laat me lijden
je zet me als ware op de weegschaal
ik kijk en zie het
tranen lopen ik baal
het is niet genoeg
mijn energie is op
maar ik kan nooit voldoen
aan dat beeld in kop
ik zak door me benen
en val neer
het is net weer begonnen
maar kan nu al niet meer
Reacties op dit gedicht
| Am92: | Zondag, augustus 17, 2008 21:25 |
| je schrijft gewelldig mooi | |
| tineke ebing: | Woensdag, januari 10, 2007 22:55 |
| wat is nu het echte probleem achter al dat eten, probeer dat helder te krijgen daar kom je misschien verder mee i.p.v.op die weegschaal te gaan staan,inzicht is belangrijk om verder te komen sterkte er mee,niet bang zijn er komt heus wel een betere tijd,positief denken is ZO belangrijk!!!Groeten tineke ebing | |
Over dit gedicht
| Auteur: braakiejz | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 10 januari 2007 | ||
| Thema's: | ||