Geborgen
Mijn smart regent tranen
golven die breken
op het verlaten strand
van mateloze droefheid
verloren dromen
Vannacht dwaal ik
op onzichtbare vleugels
stromen van kristal
door de bittere kou
van glanzend zwart
Op zoek langs sterrenzilver
het ijs van de blauwe maan
naar de schaduw van je gelaat
de schoonheid van je licht
de verten van je verlokking
Mijn zinnen verlangen
naar je lippen
de lavende koelte
van avonddauw
Mijn ziel verdwaalt
in je ogen
die wonderlijke bron
van geborgenheid
Reacties op dit gedicht
| Anna F: | Zaterdag, januari 13, 2007 01:33 |
| en verlangend dicht jij weer steeds de juiste woorden vindend het hartzeer,smart en zielenpijn en dan de liefde, allesverbindend Liefs, Anna |
|
| fortuna: | Donderdag, januari 11, 2007 16:03 |
| Droevig verlangen prachtig geschreven. Liefs |
|
| sunset: | Donderdag, januari 11, 2007 10:01 |
| Prachtig, ondanks de voelbare droefheid. Liefs, sunset |
|
| Annemieke van der Ven: | Donderdag, januari 11, 2007 08:22 |
| Een gedicht om je aan te laven... Liefs... |
|
| remie: | Donderdag, januari 11, 2007 07:48 |
| een prachtig geschreven verdriet...liefs remie | |
| Windwhisper: | Donderdag, januari 11, 2007 07:01 |
| wohhhhhhhhhh wat verlangend lief , zo wondermooi. Knuffel Cobie |
|
| MayadeBij*: | Donderdag, januari 11, 2007 01:12 |
| Beschaafde knieval voor deze; bijzonder mooi! Fijne dromen alvast.. | |
| mums: | Donderdag, januari 11, 2007 00:53 |
| wat weer een prachtig, verlangend schrijfsel.... Schitterend hoe je dit doet, je neemt mensen gewoon mee in je droomvlucht. liefs mums |
|
Over dit gedicht
| Auteur: troebadoer | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 11 januari 2007 | ||
| Thema's: | ||