mijn majestueuze zelve
mijn majestueuze zelve
schudt wat parels uit zijn haar
hij richt zich op, kordaat
en staart doorheen de ruimte
hij stamelt, slikt en stottert
want de woorden was hij kwijt
dus onthield hij zich van wijsheid
en ontwapende zijn geest
zodat de ziellozen in de wereld
als planeten in ’t heelal zich
met een oerknal zouden tonen
aan de god die hij nooit
wou zijn
Reacties op dit gedicht
| Sheena: | Donderdag, januari 11, 2007 10:52 |
| al eens een poging op www.lettertempel.nl gedaan? iets zegt me, dat je daar wel potentie voor hebt. |
|
| sunset: | Donderdag, januari 11, 2007 10:29 |
| Ik kan altijd weer genieten van jouw poëzie (en zeker ook van het voelbare verwoorde). Liefs en fijne dag gewenst, sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Het Gejefte | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 11 januari 2007 | ||
| Thema's: | ||