vrouw
Vandaag heeft ze
haar verwachtingen
en verlangens
teruggegeven
aan de verwekker,
de prijs was te hoog
onverwachtse vreugde
leek te komen
veel te kort,
wat haar leven
had mogen duren
de pijn is vertrokken
enkele reis,niet
uitgezwaaid
gemis en verlangen
wieken als schaduwen
voor de wind
ongrijpbaar, afgedankt
als het gerafelde
web van een spin
zij schrijft haar
naam in het zand
wist hem met haar voet
schrijft opnieuw
peinzend leest ze:
'VROUW'
ze besluit niet meer
afhankelijk te zijn
van liefde die geen
liefde genereert
maar slechts
nieuwe afhankelijkheid
haar verwachtingen
en verlangens
teruggegeven
aan de verwekker,
de prijs was te hoog
onverwachtse vreugde
leek te komen
veel te kort,
wat haar leven
had mogen duren
de pijn is vertrokken
enkele reis,niet
uitgezwaaid
gemis en verlangen
wieken als schaduwen
voor de wind
ongrijpbaar, afgedankt
als het gerafelde
web van een spin
zij schrijft haar
naam in het zand
wist hem met haar voet
schrijft opnieuw
peinzend leest ze:
'VROUW'
ze besluit niet meer
afhankelijk te zijn
van liefde die geen
liefde genereert
maar slechts
nieuwe afhankelijkheid
Op nieuw het is nog
niet te laat
ze kan nog steeds
opnieuw beginnen
vrij
onafhankelijk
vrouw zijn!
zich zelf zijn
Reacties op dit gedicht
| arie: | Donderdag, januari 11, 2007 20:49 |
| Ga jouw weg en kijk niet om en blijf die je wil zijn Het leven lacht je toe liefs, arie |
|
| sunset: | Donderdag, januari 11, 2007 11:02 |
| Liefe en zichzelf kunnen mogen zijn ... Het één sluit het ander niet uit hoor. Zeker weten. Prachtig verwoord en voelend gelezen. Liefs en knuf, sunset |
|
| dichterbij: | Donderdag, januari 11, 2007 10:54 |
| droevig gevoelig neergezet mooi lieve groet |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Arietta | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 11 januari 2007 | ||
| Thema's: | ||