O poëta
O poëta,
Jij, wiens woordenspel dartelt
op de windharp
van eindeloos verlangen
tussen heuvels
van eeuwig-bloeiende schoonheid
Ik hoor je lied
in de taal van enigma's
Wondermooie beelden
ontsproten
uit de diepten van je hart
Ik zie je gelaat
wanneer ik betoverd kijk
naar het ijszilver
van de avondster
in de donkere oceaan
van de valavond
Uit het sluimerdal
van mijn dromen
stijgen je koralen
bloemen
van vreemde schoonheid
nooit eerder
aanschouwd
Ter ere van de dichtkunst van K.E.
Reacties op dit gedicht
| tineke ebing: | Donderdag, januari 11, 2007 15:41 |
| prachtig verwoord als een echte troebadoer lieve groet tineke ebing | |
Over dit gedicht
| Auteur: troebadoer | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 11 januari 2007 | ||
| Thema's: | ||