Zucht
Zucht
waar de zon mijn hart draagt
en de regen mijn ogen verlaat
trekt het kind mij naar alle uithoeken
van mijn gevoel en gezonde verstand
ik wilde zo graag dat je me pakken zou
en nu je me hebt word ik gek van de pijn
die je me doet, niet gewild en onbewust
relativeren is als de wind die voorbij stormt
op tegen de muren zonder genade
met als enige een tijdslimiet van maanden
je hebt me gevangen in je net -godzijdank-
maar toch... ik weet me soms geen raad
Reacties op dit gedicht
| Mathilde: | Vrijdag, januari 12, 2007 11:29 |
nog eens diep zuchten, oogjes dicht... zennnnnn... (iets anders kan ik ook niet bedenken) xxx |
|
| ~MeLoDy~: | Vrijdag, januari 12, 2007 10:00 |
| mja, het kan je soms laten "stikken" gr. MeLoDy |
|
| appelboom: | Vrijdag, januari 12, 2007 07:05 |
| Droefmooi doch dubbelzinning geschreven Liefs, appelboom |
|
| Windwhisper: | Vrijdag, januari 12, 2007 00:46 |
| het klinkt zo dubbel Liefs Cobie |
|
| mamsiemomo: | Vrijdag, januari 12, 2007 00:15 |
| Oei, lichtelijk herkenbaar. Liefs, Mo |
|
| dichterbij: | Vrijdag, januari 12, 2007 00:06 |
| klinkt niet leuk slaap ze |
|
Over dit gedicht
| Auteur: eye witness | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 12 januari 2007 | ||
| Thema's: | ||