Stop… tot hier en niet verder..
Ik weet niet wat of hier plaatsvindt..
Toch ben ik blij dat jij er zelf over begint..
Wil het je graag vertellen…ik zal niet langer wachten..
Hoe breng je één persoon op andere gedachten..
Ik wil je helpen…laat me het proberen..
Misschien zal je het niet meteen waarderen..
Het geen jou is aangedaan..
Laat het stoppen…voordat ze gewoon verder gaan..
Het gaat er niet om “wie is fout”..
Het is de manier “waarop je van iemand houd”..
Het maakt jou kapot van binnen..
Het is “tijd om één nieuw leven te beginnen”
Jou leven bestaat nu alleen nog maar uit verborgen verdriet..
En ik wil dat “jij” weer van het leven en geniet..
Het verleden is troebel…en gevuld met narigheden..
De toekomst perspectief ….ik zou het zo net niet weten..
Verzet komt van binnen uit…
Naar verluid..
Toon wat meer verweer..
Steeds één stapje verder…keer op keer..
RvM
Reacties op dit gedicht
| me-myself-and-I: | Vrijdag, januari 12, 2007 07:37 |
| Dat heb je goed verwoord! echt mooi | |
| Windwhisper: | Vrijdag, januari 12, 2007 01:03 |
| een goed gedicht, heel warm en waardevol, Liefs Cobie Slaap lekker |
|
| mamsiemomo: | Vrijdag, januari 12, 2007 00:38 |
| Wow, mooie woorden, met INHOUD!! Liefs, Mo |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Robotic | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 12 januari 2007 | ||
| Thema's: | ||